padolski

 Билеты брали за две недели... Не пойму: или билеты до такой степени на поезд дешёвые, что людям проще в Минск "за хлебушком съездить, толи поезда сократили. Такого ажиотажа с билетами ранее не припомню. Бывало придёшь и купишь  на завтра в Минск "туда и обратно". Сейчас, что бы приехать сыну раз в две недели, покупать надо заранее чуть ли не в день приезда назад...  Надо будет следующий раз плацкарт брать... Ноги устают сидеть, мечта была прилечь хоть в коридоре между рядами сидений.



То ли пасмурная погода, толи настроение, но воскресный Минск оставил впечатление пустого города. Пустого во всех отношениях. Пустые улицы, усталые серые люди.





Сын насмотрел себе осенне-зимнее пальто в Белэкспо. Поехали в этот хвалёный центр.


Цены на одежду, которую мы смотрели в 2-3 раза выше. За такого типа  зонт, как мы купили в Чернигове  (смотрите полный отчёт о шоп-туре среди августовских постов) две штуки по 100 гривен за единицу, здесь хотят по 360 тысяч беларуских рублей. Купили  сыну очередную майку "металлической" направленности толи с расчленёнными труппами, толи с зомбиями изображёнными (не разобрался) за 220 тысяч бел. руб. То пальто, которое нашёл отпрыск, забраковали по причине черезвычайной тонкости. Нашли немного потолще и что бы "попу закрывало" за полтора миллиона. Потогрговались, "пришли-ушли" пару раз и тридцать тысяч сбросили. Мелочь, а приятно. Миловидная продавщица тоже, по-моему получила удовольствие.
Сразу в общагу. Перекусили, заставили сына ещё раз одеть пальто.


Остались довольны и он и мы.
Попрощались. Снова поезд и снова Гомель.


Квіткі бралі за два тыдні... Не пойму: ці квіткі да такой ступені на цягнік танныя, што людзям прасцей у Менск "за хлебушкам з'ездзіць, ці то цягнікі скарацілі. Такога ажыятажу з квіткамі раней не ўзгадаю. Было прыйдзеш і купіш на заўтра ў Менск "туды і зваротна". Цяпер, што б прыехаць сыну раз на два тыдні, купляць трэба загадзя ці ледзь не ў дзень прыезду назад... Трэба будзе наступны раз плацкарт браць... Ногі стамляюцца сядзець, мара была прылегчы хоць у калідоры паміж шэрагам сядушак.
Ці то пахмурнае надвор'е, ці то настрой, але нядзельны Менск пакінуў уражанне пустога горада. Пустога ва ўсіх адносінах. Пустыя вуліцы, стомленыя шэрыя людзі.
Сын нагледзеў сабе восеньска-зімовае паліто ў Белэкспа. Паехалі ў гэты хвалены цэнтр. Цэны на адзежу, якую мы глядзелі ў 2-3 разу вышэй ым в Украине. За такога тыпу парасон, як мы купілі ў Чарнігаве (гледзіце поўную справаздачу пра шоп-туры сярод жнівеньскіх постаў) дзьве штукі па 100 грыўняў за адзін, тут жадаюць па 360 тысяч беларускіх рублёў. Купілі сыну чарговую суколку "металічнай" скіраванасці ці то з рассечанымі трупамі, ці то з зомбіямі намаляванымі (не разабраўся) за 220 тысяч бел. руб. То паліто, якое знайшоў атожылак, забракавалі па чынніку празвычайнай тонкасці. Знайшлі трохі патаўсцей і што б "попу пакрывала" за паўтара мільёна. Патагргаваліся, "прыйшлі-сышлі" пару разоў і трыццаць тысяч скінулі. Дробязь, а прыемна. Мілавідная прадаўшчыца таксама, па-мойму атрымала задавальненне.
Адразу ў інтэрнат. Перакусілі, прымусілі сына яшчэ раз апрануць паліто.
Засталіся задаволены і ён і мы.
Развіталіся. Ізноў цягнік і зноў Гомель.
http://padolski.livejournal.com/